Kolejny sukces naszej organizacji w poprawie warunków pracy w epidemii. Zgodnie z naszym postulatem, który zgłosiliśmy MRiPS - pracownicy pomocy społecznej zatrudnieni w jednostkach świadczących usługi całodobowo (np. domy pomocy społecznej), w przypadku podlegania kwarantannie lub izolacji w związku z wykonywanymi obowiązkami, uzyskali prawo do 100% wynagrodzenia lub zasiłku chorobowego za ten okres. W kolejnej odsłonie tarczy antykryzysowej (6.0) uregulowano także podnoszoną przez nas kwestię tzw. koszarowania pracowników. Wszelkie zmiany warunków pracy w tym zakresie mogą odbyć się jedynie za zgodą samego pracownika.
Już w czerwcu br. PFZPSiPS wnosiła o podjęcie inicjatywy legislacyjnej w zakresie zwiększenia do 100% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres choroby i kwarantanny dla wszystkich pracowników domów pomocy społecznej.
Art. 4ea dodany przez art. 20 pkt 1 ustawy z dnia 28 października 2020 r. (Dz.U.2020.2112) zmieniającej ustawę z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, z dniem 29 listopada 2020 r. wprowadził postulowane przez nas rozwiązanie:
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ubezpieczonemu zatrudnionemu w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej świadczących usługi całodobowo, noclegowniach oraz innych placówkach zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub w podeszłym wieku, o których mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, w okresie podlegania obowiązkowej kwarantannie lub izolacji lub izolacji w warunkach domowych, o których mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, wynikających z pozostawania w styczności z osobami chorymi z powodu COVID-19 w związku z wykonywaniem obowiązków wynikających z zatrudnienia w tych podmiotach oraz w czasie niezdolności do pracy z powodu COVID-19 powstałej w związku z wykonywaniem obowiązków wynikających z zatrudnienia w tych podmiotach przysługuje prawo do 100% wynagrodzenia, o którym mowa w art. 92 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, lub zasiłek chorobowy, którego miesięczny wymiar wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku obliczonej na podstawie przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
Już wcześniej wprowadzono dla pracowników tych jednostek całodobowych - możliwość, za ich zgodą, świadczenia pracy określonej w umowie i otrzymywania z tego tytułu wynagrodzenia w okresie kwarantanny (art. 4e specustawy COVID-19).
Dodatkowo, w powołanej ustawie uregulowano kwestie związane ze zmianą czasu pracy i warunkami pracy ww. jednostek (art. 4f specustawy COVID-19):
W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii pracodawca prowadzący jednostkę organizacyjną pomocy społecznej świadczącą usługi całodobowo, o której mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, w celu zapewnienia bezpieczeństwa osobom korzystającym z usług tych jednostek, ciągłości opieki i funkcjonowania, może po uzyskaniu uprzedniej zgody pracowników, na czas określony:1)zmienić system lub rozkład czasu pracy pracowników;2)polecić pracownikom świadczenie pracy w godzinach nadliczbowych w niezbędnym wymiarze;3)polecić pracownikom realizowanie prawa do odpoczynku w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę bez możliwości jego opuszczania;4)zawiesić stosowanie przepisu art. 133 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, przy zachowaniu w każdej dobie nieprzerwanego odpoczynku dobowego, o którym mowa w art. 132 § 1 tej ustawy.2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikowi zakwaterowanie i wyżywienie niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb bytowych pracownika poza godzinami świadczenia pracy. Wartość świadczeń polegających na zakwaterowaniu i wyżywieniu nie podlega wliczeniu do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.3. Przy ustalaniu warunków pracy na zasadach określonych w ust. 1 nie stosuje się art. 42 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
